Köye yeni geldikleri için evin temizliğine oğlu Enes’te yardım ediyordu ve birden isminin seslenildiğini işitti. “Zehra.” Acele ile dışarı çıktı ve kendine seslenen kişiye baktı. “Sen miydin Hatçe Bacı? Buyur gir içeri oturalım” Deyince, Hatçe “şu an gelmeyeyim bacım ama öğlen namazından sonra müsait isen komşularla gelmek istiyoruz” deyince Zehra “buyurun gelin bacım” dedi. Hatçe gidince mutfağa geçerek Enes’i çağırdı. “Enes misafirler için çayın yanına bir şeyler hazırlayabilir misin?” Deyince Enes “elbette anacım sen nasıl istersen” dedi. Zehra malzemeleri çıkardı ve temizliğe yardıma gitti. Enes, babasını kaybedince çok üzülmüş, zor zamanlar geçirmişti. Annesi onun bu zorluğu atlatabilmesi için onu mutfağa alıştırmış, her tür yemek ve hamur işini yapmayı öğretmişti. Ne zaman canı sıkılsa mutfağa geçer, lezzetli harika yiyecekler hazırlardı. El lezzeti ile de annesini bile geride bırakmıştı. Kısa süre içerisinde birçok çeşit yiyecek hazırladı. Misafir kalabalık olacağı için misafire hürmeten çeşidi bol tuttu. Tezgâhı topladı. Yıkanacakları yıkadı ve annesinin yanına gitti. Annesi eline sağlık, Allah hakkında hayırlısını versin yavrum. Birazdan gelirler. İstersen biraz gez dolaş” deyince abdest alarak camiye doğru yola çıktı. Okunan ezanla birlikte namazını kıldı ve kahvede tavla oynayan gençlere selam verip yanlarına oturdu. “Merhaba gençler” dedi. Gençler bu yabancı gence kafalarını kaldırıp “merhaba” dediler ve oyunlarına devam ettiler. Gençlerden biri Enes’e dikkatle bakınca onu tanıdı. “Enes, sen ha hoş geldin. Uzun zaman oldu görüşmeyeli” dedi. Enes’te onu hatırladı ve diğer gençlerde başını kaldırıp Enes’e baktı. Oyunu bırakmışlar, koyu bir muhabbete başlamışlardı. Enes köyde gençlerin çalışabileceği iş kapısı olmadığını öğrenince köye yatırım yapmaya karar verdi ve düşüncelerini açıkladı. Gençler önce inanmak istemediler ama Enes’in ciddi olduğunu görünce sevindiler ve iş hakkında konuşmaya daldılar. Zehra’nın misafirleri gelmiş, mis gibi kokusu ile insanı mest eden iğde ağacının yanı başında ki kamelya da oturmuş çaylarını keyifle yudumluyorlardı. Ne ara hazırladın Zehra abla bunca şeyi? Diye soran misafirlerine gülümsedi ve “ben hazırlamadım ki” dedi. “O zaman kim hazırladı Zehra abla?” Diye soran kadınlara “oğlum Enes hazırladı” dedi. Kadınlar hep bir ağızdan “Maşâallah, onu alacak kız yaşadı desene” deyip gülümsediler. “Oğlanı daha evermiyor musun? Ne bekliyon? Tam yaşı.  Devamını okumak  için lütfen  sonraki sayfaya geçiniz..