Yol çok uzun. Araçla gidersek, çocuklar perişan olur” Dedi ve valizleri hazırlamak için odasına gitti. Enes, bilgisayarın başına geçti ve dört kişilik uçak bileti satın aldı ve kardeşlerine seslendi. Bir an önce onlara güzel haberi vermek istiyordu. Çocuklar abilerinin sesini duymuş, koşarak yanına gelmişlerdi. “Efendim” dedi Ömer ve Ayşe. “Çocuklar tatile köye gidiyoruz, hadi gidip valizlerin hazırlanması için annemize yardım edelim” deyince Ayşe sevinçten havalara uçsa da Ömer pek fazla sevinmedi. “Ne köyü be abi. Siz gidin ben gelmem” dedi. “Abin evlenmek için gidiyor. Abinin bu mutlu gününde yanında olmayacak mısın?” Dedi Enes. Ömer duyduğu sözler karşısında oldukça fazla şaşırdı ve sevinerek abisine sarıldı. O da abisi ile birlikte valizlerin hazırlanması için yardım etmeye gitti. Valizlerin hazırlanması gecenin geç saatine kadar sürmüş, kısa bir uyku arası verdikten sonra sabah erkenden yola çıkılmıştı. Yolculuk bir hayli uzun sürse de nihayet köye varabilmişlerdi. Köyde ki evleri iki katlı, giriş kapısı bahçeye açılan güzel bir evdi. Ev büyükbabasından miras kalmıştı. Babası büyükbabasının hatırasını yaşatmak için eve dokunmamış, sadece tadilat yaptırmıştı. Çocuklar köye geldikleri için çok sevinmiş, köyde ki yaşıtları ile oyun oynayıp eğleniyorlardı. Zehra, varlıklı zengin bir insan olsa da alçak gönüllü bir kadındı. Ev işlerini yaparken çalışanlarına yardım etmeyi severdi.  Devamını okumak  için lütfen  sonraki sayfaya geçiniz..