HALUK LEVENT SÖZÜNÜ TUTTU

Haluk Levent, Çiğdem ka-nseri yenince sözünü tuttu ve çiftetelli oynadı Denizli’nin Pamukkale ilçesinde yaşayan Çiğdem Arık, en tehlikeli dönem olarak bilinen 4’üncü evredeki m-eme k-anserini, uygulanan tedavi ve eşinin desteğiyle 1 yılda yendi. Haluk Levent’in hastalığı boyunca kendisine

maddi ve manevi destek verdiğini belirten Arık, ünlü şarkıcının kendi adına şarkı yazdığını ve sözünü tutup, sağlığına kav-uşmasının ardından evlerine gelerek, çi-ftetelli oynadığını söyledi. Pamukkale ilçesinde yaşayan evli bir çocuk annesi Çiğdem Arık, geçen yıl me-me k-anseri olduğunu öğrendi. Pamukkale Üniversitesi Hastanesi’nde yapılan t-etkiklerde Arık’ın k-anserin en t-ehlikeli dönemi olan 4’üncü evresinde olduğu te-spit edildi. Arık’a hastanede 6 ay boyunca tedavisi yapıldı, ancak herhangi bir sonuç alınamadı. Arık Ailesi, çareyi İstanbul’da özel bir hastaneye gitmekte buldu. Maddi durumları iyi olmayan aileye sevenleri destek çıktı.

Aile, burada 6 ay tedavi boyunca 130 bin lira para harcadı. İstanbul’da yapılan k-emoterapi ted-avisinde 14 santimetre olan k-anser k-itlesi 3 santimetreye kadar d-üşürüldü. Çiğdem Arık, daha sonra a-meliyat olmak için Denizli’ye döndü. Ka-nser ki-tlesinin küçülmesiyle Pamukkale Üniversitesi Hastanesi’nde 7 saat süren bir ameliyata alınan Arık’ın sol m-emesi, 3 kaburgası, göğüs kafesi ön kemiği ve lenf bezleri a-lındı. Ameliyattan sonra yapılan kontrollerde Arık’ın k-anseri yendiği ortaya çıktı. Ka-nsere yakalandığını öğrendiğinde çok a-ğladığını ifade eden Çiğdem Arık, şöyle konuştu: “İnsan, ka-nser olduğunu kendine y-ediremiyor.

Çok zor bir durum. Eşimi ve kızımı düşündüm. Güçlü olmak zorundaydım. Hastanede doktorların benim için ‘Yapacak bir şey yok’, ‘Masada kalırsın’ dediklerini bile duydum. Ama yılmadım, k-anseri yeneceğime dair hep umutla yaşadım. Denizli’deki 6 aylık t-edavi hiçbir işe ya-ramadı. İstanbul’da yapılan te-davi de ise k-anser kitlesi küçülünce ameliyat şansı doğdu. Bana daha önce ‘Ö-lürsün’ diyorlardı. İnatla yaşamaya devam ettim. K-ızımın annesiz kalmasına göz yumamazdım. Doktorlar a-meliyatın zor o-lacağını, me-memin birinin alınacağını söylediler,

Hiçbiri umurumda olmadı. 7 saat sonra gözümü açtığımda çok huzurluydum. Büyük a-ğrılara bile k-atlandım. V-ücudumdaki k-esik i-zlerini çiçek gibi düşündüm. İnsanlar k-anserden ko-rkmasınlar, geç kalmaktan korksunlar. Hastalığım boyunca eşim yanımdan hiç ayrılmadı, onun desteği, verdiği moralle kanseri yendim.”