Adım, Züleyha.
Fakir bir ailenin kızı olarak zor şartlarda okudum öğretmen oldum.
İlk tayinim Malatya Pütürge’ye çıktı. Üç yıl dağ köyünde görev yaptım. Beni hayatımda görmediğim ve göremeyeceğim ilgi, alaka ve şefkatle bağırlarına bastılar.
Okulun küçük bir tek odalı lojmanına yerleştim ama bir gün bile orada yatmadım. Köyün merhamet meleği İmmihan Teyze ve kocası Derviş Amca “Bizde kalacaksın, seni asla yalnız bırakmayız” dediler.
Evin kızı oldum. Yedirdiler, içirdiler, hastalandılar, ağladılar, güldüler…
Kocası da bana çok iyi davrandı. Yaklaşık 3 yıl onlarda kaldım. Sıcacık sobanın yanındaydım evde tek başımaydım. Sonunda olan oldu, ağlamaktan bitap düştüm o gün………  Devamını okumak için Lütfen  sonraki  sayfaya geçiniz...